Θυμάμαι εκείνο το πρωί ένα
φιλί σου ζήτησα η κάργια με κοίταξες τόσο κοφτά που με έκανες κομμάτια..
Ήθελα να σβήσω, να εξαφανιστώ όμως το έσωσες ξανά, με εκείνο το χαζό τον τρόπο.. Δε θα το πω το μυστικό. μη φοβάσαι βρε κουτό όμως κάπου το φιλώ για να σε εκδικηθώ!!
Μοιράζεις τα φιλιά σου δεξιά και αριστερά όμως όταν ανταμώνεις εμένα φεύγεις όλο και πιο μακριά..
Πόσο με πληγώνεις, αν μπορούσες να το φανταστείς πάλι κυλά εκείνο το δάκρυ ελπίζω να το νιώσεις, να μάθεις να το ζεις..
Αφήσου ελεύθερος, έστω μια φορά και δε θα θες να φύγεις από τη ζωή μου ποτέ ξανά..
magicfariel
