πόσες φορές το έχω ακούσει, άλλες τόσες το έχω χορέψει και πόσο νιώθω τη κάθε λέξη από αυτό το στοίχο..
βράδυ Σαββάτου, ένα ζεστό βράδυ και οι σκέψεις μου ταξιδεύουν σε εκείνες τις νύχτες, τις
φοβερές, τις καλοκαιρινές, που η μόνη σκέψη ήταν να συναντηθούμε, να πιούμε, να γελάσουμε, να ρίξουμε εκείνες τις ματιές και να χορέψουμε μέχρι το πρωί, μέχρι ο ήλιος να βγει..
..και όσο γράφω τρελαίνομαι, γιατί τις θέλω πίσω, όλες! Δεν είμαι έτοιμη, να αράξω, να ηρεμίσω, να γεράσω!! Θέλω να ζήσω, όπως τότε, με εκείνο το συναίσθημα, της χαράς, του έρωτα, του πειράγματος, του αισθησιασμού, γιατί πραγματικά ήταν μοναδικές και αξεπέραστες..
..τις κρατώ ακόμα σφιχτά μέσα στην αγκαλιά μου, στη καρδιά μου, όχι απλά ως ανάμνηση, αφού ακόμα τις προσμένω και το ξέρω πως θα υπάρξουν, γιατί εσύ, εμείς, είμαστε ένας κόσμος, πολύ μαγικός, πολύ διαφορετικός, πολύ μοναδικός, μια κοινωνία, που φαίνεται μόνο τη νύχτα.. μόλις πέσει το σκοτάδι.. αυτό που σου αρέσει..
..κάθε φορά που πάω να ξεχάσω, κάθε φορά που πάω να λοξοδρομήσω, μου βάζεις εκείνες τις χειροπέδες, με στριμώχνεις σε μια γωνιά και μου φωνάζεις όσο πιο δυνατά και με μαλώνεις γιατί προσπαθώ να δραπετεύσω… από αυτό που τόσο φοβάσαι.. το Κάρμα!
..Λύσε με θέλω να φύγω, να εξαφανίσω, να σε ξεχάσω, να φύγω, να χαθώ.. ..όμως όχι δε θα πάω πουθενά, εδώ θα κάτσω και θα περιμένω πιστά, τη στιγμή που θα δραπετεύσω και θα ξεφύγω εγκεφαλικά..
Καλό Βράδυ..
magicfariel
