καμία λογική δε μπορεί να εξηγήσει το όραμα και το συναίσθημα αυτό..
Ένα βράδυ, πριν χρόνια, ήρθες στον ύπνο μου. Ήταν όλα λευκά γύρω, κόσμος δεν υπήρχε, παρά μόνο λίγοι και σκόρπιοι! Ήρθες σε εμένα, με κοίταξες, μου έπιασες το χέρι και μου φίλησες τη καρδιά! Όχι φανταστικά, όχι θεωρητικά, όχι πονηρά, ούτε πρόστυχα! Αληθινά, έσκυψες και μου φίλησες τη καρδιά! Εκεί που κρύβεται, στο στήθος!
Μετά έφυγες και το όνειρο τελείωσε. Και απόρησα. Γιατί?? Ήταν το αντίο σου! Το μοναδικό σου αντίο! Γιατί όντως έφυγες. Εξαφανίστηκες! Πολύ ξαφνικά!
Ήθελες να μου πεις ένα αντίο, ένα ευχαριστώ, δε μπορούσες, δεν ήξερες τον τρόπο και αυτό σε βασάνιζε. Γιατί ήξερες πόσο πολύ θα με πλήγωνες. Και βρήκες τον τρόπο! Ήρθες στο όνειρό μου! Ήσουν τόσο ήρεμος, τόσο γλυκός, που τελικά καταλαβαίνω, ότι ήσουν το ακριβώς αντίθετο! Γιατί ποτέ δε σου αρέσει όταν φεύγεις, αλλά έτσι πρέπει. Αυτό είναι το σωστό!
Και αναρωτιέμαι, πότε θα ξανά έρθεις στο όνειρό μου να με επισκεφτείς? Να μου μιλήσεις και να μου πεις τις σκέψεις σου? Τις αγωνίες σου? Τι είναι αυτό που αληθινά θες..!! Και αν μπορώ θα σε βοηθήσω, γιατί…. δεν υπάρχει γιατί.. γιατί έτσι είναι..
Πάω να κοιμηθώ.. με την ελπίδα ότι θα σε δω,
κάποια στιγμή απόψε
σε εκείνο τον άλλο κόσμο,
τον διαφορετικό..
magicfariel
πηγή φωτογραφίας pixabay free photos
