φωτιές να σου ανάψω,
από το πουθενά!
Στον ύπνο έχει πλάκα,
όταν σε πιάνω
σε ταρακουνώ,
αλλά πάλι
δε σε φτάνω,
μωράκι μου γλυκό..
Όμως μύρισε χρυσό μου,
εκείνη η φωτιά,
που πηγάζει από τις νύχτας, τα άτιμα, τα γλυκά,
εκείνα τα καμώματα..
Φωτιές μου ανάβεις και σου ανάβω,
τρελαινόμαστε για αυτό
καιγόμαστε, αρρωσταίνουμε,
ζούμε μόνο για το μυστικό μας το κοινό!
Έλα να καούμε μια φορά,
να ξεχάσουμε τα ονόματά μας,
να τσουρουφλιστούμε τόσο αληθινά,
και ας μην επαναληφθεί ξανά..
Η δική μου η φωτιά,
με τίποτα δε σβήνει,
θα σου τη στέλνω ξανά και ξανά,
μέχρι πυρκαγιά να γίνει…!!!
Καλημέρα κύριε Έρωτα…
magicfariel
