Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Δεν είμαι το "Δεδομένο" κανενός...!!!!

Λοιπόν πρέπει να τα πω αλλιώς θα σκάσω..!!!!

Απο πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω.. κάποιος να μου πει..
Είμαι τόσο θολωμένη και
με πνίγει το δίκιο και καμιά ντροπή..!!!

Το γεγονός του οτι είμαι πιστή σε οτι αγαπώ δε σημαίνει πως αυτό είναι προς εκμετάλλευση.

Δυστυχώς οτι αγαπώ με έχει προδώσει .. τώρα απλά παίρνω τα ρέστα..

Τι αγαπώ..;;;

Αγαπώ τη δουλειά μου. Αγαπώ το χόμπι μου. Δίνομαι εξολοκλήρου, σα να είναι όλα δικά μου. Πονώ στα άσχημα, χαίρομαι στις καλές. Το παλεύω το ακατόρθωτο, απολαμβάνω τις επιτυχίες. Όμως η τσέπη παραμένει άδεια! Γιατί; Γιατί είμαι το τέλειο το θύμα. Προτιμώ να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου, τα πάθη μου, τις αδυναμίες μου, παρά να διεκδικήσω μερίδιο απο τη πίτα. Όλοι ζητούν, με θράσος, με αναίδεια, με το κάκιστο το χαρακτήρα τους, απειλούν αν χρειαστεί, αλλά εμένα δε με εκφράζουν τέτοιες συμπεριφορές. Προσφέρω, για το καλό, αλλά καλό δε βλέπω.. Τι να τους κάνω τους τίτλους, τα μπράβο και όλα αυτά όταν κατά βάση, παραμένω στην ίδια οικονομική κατάσταση, όσο και αν το προσπαθώ..
Και σήμερα ήρθε το κερασάκι.. Όμως αντέδρασα, είπα όχι, θύμωσα, ταράχτηκα, γιατί πολυαγαπημένε μου άνθρωπε, γλύκανέ με λιγάκι. Πώς μου ζητάς κάτι, όταν πριν λίγο καιρό με χλεύασες για το δημιουργικό μου ή χαρισματικό ταλέντο; Με κορόιδεψες μέσα στα μούτρα μου και ενώ σου ζήτησα να προσφέρω παραπάνω και να λάβω το παραπάνω, προτίμησες ούτε εγώ δε ξέρω τι προτίμησες..
Και είσαι απο τους ανθρώπους που αγαπώ.. και εκτιμώ!

Αγαπώ εσένα, τον άνθρωπο, που με βοήθησες να ξεπεράσω όλα τα κακά, με το πιο όμορφο τρόπο. Με τις μουσικές σου, με τις ανεπανάληπτες εκείνες τις νύχτες, με το φοβερό το κόσμο σου. Ζω για εσένα, για τη φάση σου, για οτιδήποτε σε αφορά. Σου είπα κάποτε, πως "Όσο υπάρχεις, θα υπάρχω.." Νόμιζες πως ήμουν μεθυσμένη. Όμως αν και σου έχω πει τα πάντα, αυτό ποτέ δε το ξεχνώ, γιατί είναι η αλήθεια. Είσαι ο άνθρωπος, που μου έδειξε, πώς είναι να έχει κανείς φαντασία, όνειρα, πάθος, να ζει για το ακατόρθωτο, για την απρόβλεπτη ημέρα. Συγγνώμη που σε ερωτεύθηκα, δε το ήθελα, ούτε ήταν ο σκοπός μου. Απλά συνέβη! Και τώρα, πού είσαι εσύ; Πουθενά.. Μου έδωσες ψεύτικες ελπίδες, για ένα αύριο, όμορφο και λαμπερό σα και εσένα. Και εσύ έριξες μαύρη πέτρα και κάνεις τη ζωή σου. Καλά κάνεις.. Πολύ καλά.. Αλλά δεν αξίζω ούτε ένα ευχαριστώ;;; Ούτε ένα καλημέρα;; Τίποτα;;;
Και είσαι ο άνθρωπος που αγαπώ περισσότερο στο κόσμο όλο..!!!

Και εδώ λέω να σταματήσω, γιατί η άλλη μου αγάπη, υπάρχει, αλλά δεν υπάρχει κιόλας. Γιατί μου είπε ψέματα, με εξαπάτησε, μου διατάραξε την ασφάλεια που ένιωθα.. και σα Ταυρίνα που είμαι, σίγουρα ταράχτηκα και όχι δε μπορώ να το ξεπεράσω τόσο εύκολα.. Το παλεύω μεν, αλλά έχω εγκαταλείψει κιόλας.. Είμαι μόνη μου.. Κάπως έτσι νιώθω.. Απλά δε ξέρω πώς να το χειριστώ..
Και εσένα σε αγαπώ, όμως διαφορετικά.. τώρα πια..

Οι τρεις οι άντρες της ζωής μου.. Είμαι πιστή και στους τρεις. Ο καθένας έχει το ρόλο του. Τους θαυμάζω τους δυο σίγουρα, τον τρίτο όχι τώρα πια. Άλλος ένας λόγος η Ταυρίνα, να αποχωρήσει.. Όλοι όμως μου έδωσαν και κάποιοι εξακολουθούν να μου δίνουν, συναισθήματα, εικόνες, εμπειρίες, όνειρα, νέους στόχους.. Είμαι ακόμα δίπλα τους και με έχουν πληγώσει και οι τρεις. Με έχουν εκμεταλλευτεί όσο κανείς άλλος. Και ακόμα τους αγαπώ..

Όμως έχω το δικαίωμα να φύγω όποτε θέλω. Να βάλω ένα τέλος. Να πω το όχι. Γιατί;;;;

Βαρέθηκα και ή θα λάβω και εγώ κάτι πίσω.. ή δε με ενδιαφέρει κάτι ...

Γιατί απλά δεν είμαι το δεδομένο κανενός.. Ποτέ δεν ήμουν και ούτε πρόκειται να γίνω..

Έχω και Υδροχόο μέσα μου.. remember????

magicfariel