κάπως έτσι νιώθω
κάπου, κάποτε και εγώ ήρθα
δε θυμάμαι όμως
πότε βγήκα..
Το γοβάκι μου το έχασα πριν κάτι χρόνια
όταν σε αντάμωσα ξανά
η γνωριμία ήρθε για να μείνει αιώνια..
είδες τι κάνει αυτό το κάρμα;;
Μήπως είδες το γοβάκι μου;;
εκείνο το διαμαντένιο..
νομίζω στο χώρο σου το άφησα
είναι επίτηδες ξεχασμένο..
Υπάρχει κάποιος λόγος
που το βαστάς εκεί δα πέρα
σκέφτεσαι να μου το δώσεις, προς τι ο φόβος
λες να γίνω δικιά σου μια μέρα;;;
Μια σταχτοπούτα είμαι
απο μέρη αρχοντικά
έλα να με σώσεις
να γίνω δίπλα σου βασίλισσα..
Έτσι όπως στα παραμύθια
γιατί είναι ωραία και αυτά
σε αγαπώ πολύ, αυτή είναι αλήθεια
και σε προσμένω με το γοβάκι μου
στο σκαλοπάτι μου ξανά..
magicfariel
