Βασικά νιώθω απο τη μια σα τη Μάτα Χάρι.. παράξενο αυτό..
Απο την άλλη σα να είμαι εγώ το μέλι και η μέλισσα, εκείνη η μαύρη, με το
κεντρί το θανατηφόρο, να με περιτριγυρίζει. Μόνο τον ήχο δεν ακούω, εκείνο το βζιν βζουν ... πω πω πω.. ανατριχιάζω, γιατί προτιμώ να πνιγώ, παρά να με τσιμπήσει κάτι τέτοιο..
Να το πούμε μεταφορικά? Να το πούμε ρεαλιστικά? Μου κάνει το ίδιο..
Δε το θέλω το κεντρί σου.. χα χα .. και μη πηγαίνει ο νους σου στο πονηρό.. κακό παιδί, θα σε μαλώσω..
Ας φορέσω το σατέν μου, το μαύρο το φόρεμα, τα γάντια εκείνα τα ψιλά και το καπέλο, με τη δαντέλα.. Θυμάσαι?? Πού να θυμάσαι, δεν ήσουν καν εκεί.. Όμως μου ταιριάζει η αμφίεση αυτή, είμαι μια μικρή Μάτα..
Ερωτήσεις παράξενες..
Συμπτώσεις..
Προαίσθημα..
Κανένα αποδεικτικό στοιχείο..
Πώς γίνεται αυτό, πώς το κάνεις, πες μας να μάθουμε το κόλπο σου..!!
Και εσύ, αμέριμνος, αόρατος, δίχως κανένα συναίσθημα παρακολουθείς και περιμένεις.. Τι περιμένεις? Επιθυμείς να λάβεις κάτι απο εμένα..? Λίγη αγάπη ας πούμε..?? Αθώα, ρομαντική, αγάπη..?? Και δεν έρχεται.. κακό κορίτσι που είμαι..
Και οι μέρες περνούν, μια ησυχία υπάρχει παντού, μια ηρεμία, που με κάνει και τρομάζω.. Φοβάμαι, γιατί σε νιώθω, πολύ κοντά, με περιτριγυρίζεις με ένα τρόπο μυστήριο, αθόρυβο, διακριτικό.. Όμως είσαι εκεί.. και με αποφεύγεις, γιατί, φοβάσαι και εσύ.. παράξενο αυτό..
Νομίζω ακούω κάτι, ένα θόρυβο.. είσαι εσύ.. έρχεσαι.. φοβάμαι, γιατί το κεντρί σου είναι Θανατηφόρο.. είναι όμως και γλυκό.. για αυτό έλα σε περιμένω..
και ότι προκύψει..
Καλό βράδυ κύριε Έρωτα..
magicfariel
