Και κάτι μήνες..
Μήπως είσαι ναυτικός? Σίγουρα λατρεύεις
τη θάλασσα, το χρώμα της, τις μορφές της, είναι και η δική σου ψυχανάλυση, ίδια με τη δική μου. Το ξέρω. Δίχως κανείς να μου το πει.
Οι εποχές μας διαφέρουν.. Εσύ βλέπεις πιο νωρίς το καλοκαίρι. Εγώ βλέπω μόνο την άνοιξη.. Το βρίσκω γοητευτικό.. Εσύ τι λες?
Φέτος δε περίμενες όμως! Βιάστηκες! Σε ξεγέλασε ο ήλιος και το γαλάζιο χρώμα! Ήθελες να φύγεις. Καλύτερα να ξεφύγεις! Το έκανες. Μπράβο σου! Τώρα δες και λίγο πίσω σου, να δεις τι άφησες.. Τι απέμεινε.. Τι κέρδισες..
Ένα καλοκαίρι μακριά σου, τόσο άδειο, τόσο κενό, τόσο γκρίζο, αλλά ήταν επιλογή σου. Όχι δική μου. Εσύ ήθελες να είναι διαφορετικό. Εσύ πέταξες το παλιό, για ένα καινούργιο, τι? Αφού όλα καταλήγουν στα γνωστά, στα γνώριμα, σε αυτά που έχουν σχέση με αξίες, με αγάπη, με όνειρα, φαντασία και τρέλα, πολύ τρέλα.. Τι περίμενες να αλλάξει? Δεν έμαθες, οτι στο ένα χέρι, σε εκείνο της καρδιάς, βαστάμε το καλό και στο άλλο απλά παίζουμε?
Ένα καλοκαίρι με την ελπίδα, με εκείνη τη ρημάδα την ελπίδα, οτι κάτι θα φτιάξει, κάτι θα στρώσει, κάτι θα συμβεί.. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και ναι, λέω να τη κηδέψω!
Και σκέφτομαι, μετά τι να το κάνω..?? Δε διαφέρω απο τους λοιπούς και τις λοιπές. Είμαι μια απο τα ίδια. Και μόνο με τη σκέψη τρελαίνομαι, γιατί δε γίνεται εγώ να σε έχω Θεό και εσύ στα πατώματα.. Δε γίνεται.. Όχι δε γίνεται..
Ένα καλοκαίρι μακριά σου, δεν είχε καμία ουσία.
Όμως και ένας χειμώνας κοντά σου, ίσως τελικά να μην έχει καμία σημασία..
Πάω να φορέσω τα μαύρα μου, έχω την ελπίδα να κηδέψω..!!
magicfariel
