Εκεί που παίρνω μια ανάσα, εκεί που αντλώ θετική ενέργεια απο
διάφορα μικρά καθημερινά πράγματα, εκεί που πάω να ανέβω ξανά ψυχολογικά και να χαμογελάσω, εκεί μου έρχονται τα πάνω κάτω, εκεί ξαφνικά θέλω να βάλω τα κλάματα και να μη σταματήσω ποτέ, εκεί θέλω να τα παρατήσω όλα!
Δε ξέρω τι φταίει, αν έχω κάτι που το προκαλεί όλο αυτό, να είναι η αύρα μου, να είναι το άρωμά μου, πάντως κάτι έχω επάνω μου, ένα μαγνήτη ας το αφήσω αχαρακτήριστο αυτό!!!
Κάθε μέρα, τουλάχιστον αυτό το διάστημα, κάνω αμέτρητα πράγματα, ασχολούμαι με θέματα ποικίλα, ιδιόμορφα, παράξενα και τα πηγαίνω καλά! Φτου μου! Το μυαλό δουλεύει, τα χέρια το ίδιο και η αδρεναλίνη στα ύψη 10 ώρες τουλάχιστον. Θέλω να τα κάνω όλα τέλεια. Βρίσκομαι σε αποστολή, μοναχική αποστολή και νιώθω όχι απλά δραστήρια, αλλά super δραστήρια! Και εκεί που είμαι μέσα στη τρελή τη χαρά, να σου ένα χαστούκι. Ή να πω μπουνιά στο στομάχι?
Να καθίσω άμα είναι σε καμιά πλατεία, να τις φάω όλες μαζεμένες, να τελειώνουμε. Γιατί δε τη παλεύω άλλο. Ψυχολογικός πόλεμος, ακόμα και μεταξύ μας. Γιατί?
Η αλήθεια όλη κρύβεται στις λέξεις μου.. Σε αυτά που γράφω και έχω ήδη γράψει.. Δε σβήνονται.. Υπάρχουν, προσμένουν ένα-ένα στη σειρά, για να αποκαλύψουν το ποια είμαι, πώς νιώθω και πώς βλέπω τη ζωή γενικότερα..
Ναι είμαι παράξενη, όμως είμαι αληθινή και δε πληγώνω κανέναν. Μπορεί να σε προβληματίζω, αλλά ούτε τηλέφωνο σε παίρνω, ούτε σπίτι σου μπαίνω, ούτε καραδοκώ κάπου, ούτε θέλω να σου κάνω κακό..
Θες να με διαβάζεις... καλώς, δε θες, μη το κάνεις..
Όμως η αλήθεια κρύβεται εδώ.. σε αυτές τις λέξεις.. Κανείς άλλος δε θα σου τη πει..
Ότι γράφω έχει σημασία..
magicfariel
