Ξύπνησα νωρίς.. Τι να κάνω? Τι να κάνω?
Καφέ.. Ψάχνω το ρετιρέ.. βρήκα μπρίκι, ζάχαρη, κούπα, αλλά πουθενά ένας ελληνικός καφές..
Πρωινό σεργιάνι στο χωριό.. φανταστικό!
Ησυχία παντού, τα μαγαζιά ακόμα κλειστά, αλλά ο φοβερός φούρνος του χωριού, πάντα ανοιχτός, έτοιμος να με υποδεχθεί με χαμόγελα, αφού όσα χρόνια και αν περάσουν, πάντα θα είναι ο λατρεμένος μου φούρνος..
Έτσι ξεκίνησα, να περπατώ, χωρίς να θυμάμαι τα σοκάκια και πολύ καλά, όμως το ένστικτο είναι μεγάλη υπόθεση..
Πήρα τη κατηφόρα και όπου με βγάλει, αλλά να που κάθε στενό μου έφερε αναμνήσεις απο μια εποχή, τρελή, ξέφρενη, αλλόφρων, αφού όλα τα είχα γυρίσει, είτε με τα πόδια, είτε με το αυτοκινητάκι μου, εκείνο το πρώτο, το μικρούλι, το γαλάζιο..
Σιγά-σιγά θυμάμαι και συγκινούμαι, γιατί το αγαπώ αυτό το μέρος και είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου, της ζωής μου και ίσως να υπάρξει και συνέχεια... αφού κάποια πράγματα τελικά, ποτέ δεν αλλάζουν.. αλλά ας μη τρελαθώ πρωί-πρωί, ας απολαύσω το θέαμα..
Σπίτια, γεμάτα απο ιβίσκους, δίχρωμους, παντού! Η μεγάλη μου αδυναμία.. Άλλωστε η Ρόδος είναι ένα νησί που ευδοκιμεί το φυτό αυτό.. Μου φαίνεται θα αγοράσω μερικά βλαστάρια, πριν αποχωρήσω και οτι γίνει πάλι.. Η εντολή είναι μια.. θες Ιβίσκο? θες να γίνει δέντρο? θες να σου κρατήσει για πάντα? Έλα εδώ και ζήσε πάλι.. χα χα .. καμπανάκι.. που χτύπησε..
Σπίτια πέτρινα, αυλές, λουλούδια παντού, μοσχομυριστές μπουγάδες απο εδώ και εκεί και αρρωσταίνω, γιατί αυτή είναι ζωή... απλή, λιτή, όμορφη και φυσικά πάντα δίπλα στη θάλασσα..
Καταλήγω στο φούρνο και με θυμάται ο μικρός, που έγινε άντρας.. Ενθουσιάζεται, γιατί τότε εγώ ήμουν το αλάνι, το μαύρο πρόβατο, η κοπέλα η Αθηναία, που έφερε τα πάνω κάτω σε ένα μέρος, παράξενο, μυστήριο και πέρα κάθε φαντασίας.. Τέτοια χαρά, που με είδε.. Τέτοια χαρά που ένιωσα, αφού είμαι αξέχαστη φυσιογνωμία..!! χα χα ..
Παίρνω το δρόμο της επιστροφής, όμως όχι τον ίδιο, αποφασίζω να μπλεχτώ μέσα στα σοκάκια του χωριού, να ακολουθήσω το ένστικτό μου, θέλω να τα θυμηθώ όλα, να κόψω δρόμο και τα κατάφερα!! Πόσες αναμνήσεις? Πόσες εικόνες, απο ένα παρελθόν, που τελικά ήταν πανέμορφο..
Και τώρα πίνω το καφέ μου, τρώω τη φοβερή χωριάτικη τυρόπιτα και σας γράφω, ένα κομμάτι της ζωής μου..
Ανάμεσα απο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον..
magicfariel
