χάθηκαν, παρέα με τα χρόνια..
Άνθρωποι καλοί και κακοί που έκαναν το διάβα τους, που χάραξαν κάπου τα αρχικά τους, που έδωσαν και πήραν.. και τι έμεινε;;; Το συναίσθημα, η ανάμνηση, το χαμόγελο ή ακόμα και ένας θυμός! Μια εικόνα με χιλιάδες χρώματα, ή μπορεί και μουντή, μαυρισμένη και μονόχνοτη..
Γνωριμίες, άνθρωποι που ήρθαν, έμειναν για λίγο και έφυγαν. Που μοιραστήκαμε μαζί τους το χρόνο μας, το σπίτι μας, το φαγητό μας, ή και το κρεβάτι μας. Χαμόγελα, φιλιά, χάδια και υποσχέσεις, που τα πήραν μαζί τους καθώς έλεγαν εκείνο το αντίο.. Πόσο ψυχρό το βρίσκω, αλλά ίσως και αναγκαίο κακό.. αφού τίποτα δε μας ανήκει.. Όλα είναι η στιγμή. Το τώρα. Το σήμερα. Γιατί; Έτσι είναι η ζωή.. Μια αγαπάμε, μια δεν αγαπάμε.. Μια γουστάρουμε, μια δε γουστάρουμε..
Παιδικοί φίλοι, εφηβικοί φίλοι, μυστικοί φίλοι, ερωτευμένοι φίλοι, μαλωμένοι φίλοι, αγαπημένοι φίλοι.. ύπουλοι φίλοι, συμφεροντολόγοι φίλοι, εχθρικοί φίλοι..
Όλα απο εκεί ξεκινούν.. Απο τους φίλους. Απο εκεί θα προκύψει μια νέα γνωριμία, απο εκεί μπορεί και μια επαγγελματική ευκαιρία, μπορεί όμως και ένας έρωτας μεγάλος.. Ανακατεύεται το πράγμα πολύ.. Χαοτική η κατάσταση.. μεχρι πότε;
Αφού το ένα φέρνει το άλλο και ξαφνικά εκεί που τα πίναμε παρέα, γελούσαμε και ήμασταν ευτυχισμένοι, εκεί χάθηκες και τα πήρες όλα μαζί σου..
Εκεί που κανονίζαμε να φτιάχναμε όνειρα μαζί; Τα πραγματοποίησες για πάρτη σου!
Εκεί που λέγαμε πως έχουμε μέλλον, ξαφνικά γίναμε παρελθόν!
Εκεί που δίναμε όρκους αιώνιας πίστης, ήρθε η αμφισβήτηση..
Άνθρωποι που ήρθαν και έφυγαν.. άφησαν όμως ένα κομμάτι της ψυχής τους.. γιατί οι στιγμές, ήταν και είναι αληθινές. Ήταν εκείνες που γέμισαν ένα κενό, που δημιούργησαν έναν καλύτερο άνθρωπο, που ανέδειξαν εκείνα τα χαρίσματα, που φώτισαν μερικά σκοτάδια, που ήρθαν σαν ανεμοστρόβιλος, τόσο ζωντανές, τόσο απρόβλεπτες, τόσο καταστροφικές.
Και ναι αναφέρομαι και σε εσένα.. Που μου έδειξες πως εάν υπάρχει πάθος και αγάπη σε αυτό που κάνεις, τότε η επιτυχία έρχεται απο μόνη της.. Μερικές φορές αργεί, μερικές έρχεται πιο γρήγορα, όμως το όνειρο υπάρχει αρκεί να πιστεύεις.. Μου έδειξες όμως και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Του πλεονέκτη, του παρτάκια, του συμφεροντολόγου, εκείνου που ξέχασε το όνειρο.. το πάθος και την αγάπη για οτιδήποτε το δημιουργικό.. Πώς γίνεται αυτό; Και όμως .. γίνεται..
Θα διαλέξω το όνειρο.. και θα προσπαθήσω να το κρατήσω.. και ας είμαι μόνη πια.. θα είναι διαφορετικό.. καμία σχέση.. όμως η πηγή θα είναι πάντα η ίδια..
Και ας έφυγες..
magicfariel
