Και όπως κάθομαι μονάχη μου απόψε.. σκέφτομαι διάφορα..
και λέω ..
μικρή κάτι λίγο κόψε..
Μα το μυαλό παίζει όπως θέλει εκείνο..
η θλίψη είναι η πρώτη σκέψη
και εκείνο το βασανιστικό το αντίο!
Και αλλάζω ύφος και προχωρώ..
Η Θλίψη έχει πολλά πρόσωπα. Φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά. Εκπέμπει λύπη, στεναχώρια, απογοήτευση. Ή αύρα η δική μου και η δική σου.. Αρκεί κάποιος να προσέξει..
Βέβαια στην εποχή που ζούμε, το καμουφλάζ είναι η καλύτερη άμυνα που έχουμε.
Συνεπώς,
μπορεί εσύ να με βλέπεις να χαμογελώ,
όμως από μέσα μου κλαίω.
Μπορεί να με βλέπεις με τον κόσμο να μιλώ,
αλλά είναι όλα λόγια που πέφτουν στο κενό.
Δε με νοιάζει τίποτα από αυτά σου λέω!
Κάνω προσπάθειες, να είμαι χαρωπή
να κάνω όλα αυτά που κάνει κάθε ελεύθερη ψυχή..
μπορεί να πίνω, να τραγουδώ και να μεθώ..
όμως πάλι πέφτω στο κενό..
Η θλίψη ναι έχει πολλά πρόσωπα.. Σε εμένα φαίνεται στα μάτια.
Και όμως απέφυγα να κοιτάξω,
να δώσω σημασία,
γιατί ήμουν έτοιμη στο κλάμα να πλαντάξω..
πώς να το πω..
το μυαλό έκανε μεγάλη ανταρσία!
Και κάπως έτσι όλοι βλέπουν μια γυναίκα χαμογελαστή, λαμπερή και ζωντανή, που απέξω είναι άλλο πράγμα, όμως από μέσα, τι να πω.. σκέτο ηφαίστειο, όπου να’ναι θα κάνει μπουμ.. και να σου και η λάβα..
Η θλίψη είναι στη ψυχή..
Εκεί κρύβονται τα πάντα..
Αρκεί να κοιτάξεις μια στιγμή..
να εκεί.. σε εκείνα εκεί τα δυο μάτια..
όλα τα άλλα είναι καμουφλάζ.. remember?
magicfariel
πηγή φωτογραφίας pixabay free photos
