Έτσι με έμαθε η μαμά μου..
Μου έλεγε πρώτη αγόρι ποτέ να μη χαιρετώ,
να το αφήνω εκείνο να έρχεται κοντά μου..
Τότε δε καταλάβαινα το γιατί
είχα καρδιά αθώα
όμως μεγάλωσε το παιδί
και έσκασε η βόμβα!
Και κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία μου..
Οι άντρες διεκδικούν τις γυναίκες που αγαπούν. Όσα χρόνια και αν περάσουν. Είναι η φύση τους τέτοια, πλασμένοι να είναι κυνηγοί. Αναφέρομαι φυσικά στα αρρενωπά τα αγόρια, ανεξαρτήτου ηλικίας, της παλιάς της σχολής, της καινούριας, δεν έχει καμία σημασία. Γιατί ο άντρας είτε είναι 19, είτε 60 είναι άντρας, μουντάρης και αρχηγός, που όταν γουστάρει ένα κορίτσι, θα κάνει τα πάντα για να το κάνει δικό του. Σωστά;;;
Οι άντρες διεκδικούν τις γυναίκες που αγαπούν. Γιατί υποφέρουν, όταν δε τις έχουν δίπλα τους. Όταν απουσιάζουν από το κρεβάτι τους. Δεν αρκούνται στα όνειρα και τις τηλεπάθειες, τις σκέψεις εκείνες τις άκρως βασανιστικές. Θέλουν κάτι περισσότερο. Τη παρουσία της, το χάδι της, το φιλί της, το χαμόγελό της, την αύρα της, τα βογκητά της, βρίσκουν πάντα τον τρόπο, έστω για μια βραδιά, για μια στιγμή, γιατί είναι άντρες, είπαμε.. μεγάλοι κυνηγοί!
Οι άντρες διεκδικούν τις γυναίκες που αγαπούν. Να ταξιδέψουμε πίσω σε μια ταινία εποχής; Ο ιππότης, πάνω στο άλογο, με την ενδυμασία του, άλλοτε την αρχοντική, άλλοτε του σταβλίτη. Έχει καμία σημασία; Το θέμα είναι τι έκανε για το κορίτσι που αγαπούσε. Για εκείνον τον απαγορευμένο τον έρωτα. Έτρεχε μέσα στα δάση, πολεμούσε στήθος με στήθος, με ένα σπαθί στο χέρι, προκειμένου να φτάσει στο προορισμό του. Σε εκείνα τα δυο μάτια που τόσο λαχταρούσε. Ναι την έκλεβε, είτε ήταν δική του, είτε κάποιου άλλου. Την έβαζε πάνω στο άλογο και έτρεχε όσο πιο γρήγορα μπορούσε για να εξαφανιστούν παρέα. Πόσοι έρωτες, πόσες ιστορίες αγάπης, τι πάθος, τα άχυρα το πιο ωραίο στρώμα.
Να πάω σε ένα άλλο κομμάτι της ιστορίας;;;
Θυμάστε τις καντάδες; Να τραγουδάει κάτω από το μπαλκόνι της, στίχους γεμάτους από έρωτα; Φλωριές, για το σήμερα, ανεπανάληπτες στιγμές για πάντα, για όσους γνωρίζουν τι εστί καντάδα.. Τότε η κοπέλα έμενε με τους αυστηρούς γονείς της, δίπλα ήταν οι γείτονες, τα κουτσομπολιά, τι θα πει ο κόσμος. Εποχές με ήθος, με σεβασμό απέναντι στη γυναίκα, με αξιοπρέπεια, υπήρχε συναίσθημα, κρυφός πόθος, όμως ο άντρας, δε το έβαζε κάτω. Πήγαινε εκεί κάτω από το παράθυρό της, τι τον ένοιαζε ο κόσμος;;; Τη διεκδικούσε, την έκανε δική του, με ένα τραγούδι. Πόσο ρομαντικό το βρίσκω αυτό.. Ήθελε κότσια.. και τα είχε, γιατί είπαμε οι άντρες διεκδικούν τις γυναίκες που αγαπούν!
Να το κάνουμε πιο σύγχρονο το θέμα;
Οι άντρες διεκδικούν τις γυναίκες που αγαπούν! Θα σε πάρουν τηλέφωνο, θα σου στείλουν μήνυμα, θα τους δεις ξαφνικά μπροστά σου! Γιατί θέλουν να ακούσουν τη φωνή σου, το χαμόγελό σου και αν δε μπορούν, θα αποζητήσουν τα λόγια σου και ας είναι αθόρυβα. Γιατί σε θέλουν. Σε ποθούν. Η απρόβλεπτη συνάντηση εκδηλώνει φανερά τα συναισθήματα.
Υπάρχει ένταση. Στο βλέμμα. Στο σώμα. Ναι φρόντισε εκείνος, ο άντρας, το αρσενικό, να σε αναστατώσει. Γιατί; Θέλει να σε κάνει δική του! Να σου αρπάξει τα χέρια με δύναμη, να σε τραβήξει πάνω του και να ταξιδέψει με το βλέμμα σου.
Ναι συμβαίνουν αυτά, ακόμα και στο σήμερα.
Να συνεχίσω; Μπα κουράστηκα..
Το πιάσατε το νόημα..
Όλα τα άλλα είναι παραμύθια.. και μόνο παραμύθια..
magicfariel
πηγή φωτογραφίας pixabay free photos
