Μα είμαι καλό κορίτσι και φρόνιμο πολύ, γιατί τη καρδιά μου τη περιπαίζεις και με βασανίζεις σε ετούτη τη ζωή;
Αχ κύριε Έρωτα πόσο ζαβολιάρης είσαι;
Τη μια είσαι εδώ, την άλλη εκεί..
ποτέ κανείς δε ξέρει.. ειλικρινά πού να σε βρει..
Διακτινίζεσαι χρυσό μου,
μήπως είσαι ο φτερωτός Ερμής;;
μα ακόμα περιμένω με λαχτάρα..
τις κουβέντες σου.. "Έλα να με δεις"
Ίχνη δεν αφήνεις.. τα σβήνεις μια και καλή..
μόνο μια ομίχλη υπάρχει.. ξέρεις εκείνη η εικόνα η θολή..
μεθάς το κόσμο όλο.. μα εσύ απέχεις απο αυτό..
άνετα ξεφεύγεις, μέσα στο λεπτό..
Έλα να κάνουμε παρέα, εκείνες τις ζαβολιές..
να σου θυμίσω τα χρόνια τα ωραία..
να χαμογελάσουμε όπως ψες..
γιατί αποφεύγεις το καρμικό αυτό το γεγονός..
πες μου την αλήθεια.. θες ή δε θες;;;
Ζαβολιάρη μου.. είσαι ο έρωτάς μου..
magicfariel
