Και σκέφτομαι.. και βασανίζομαι..!@#

Καλησπέρα στην όμορφη τη παρείτσα! Σκέφτομαι να πετάξω τη μάσκα του ξωτικού, ωραίο το παραμύθι, το μαγικό μας το δάσος, να όμως που η πραγματικότητα είναι άλλη.


Είμαι μια γυναίκα 40 ετών, όχι δε μπεμπεκίζω, γνωρίζω πολύ καλά τους ρόλους που πρέπει να παίξω στη κοινωνία που ζούμε, όμως έχω το δικαίωμα, να φαντάζομαι ότι θέλω, να εκφράζομαι ελεύθερα, να αγαπώ και να ποθώ, να κλαίω και να σέρνομαι στα πατώματα, να πίνω, να μεθώ, να γελώ δυνατά, αλλά συγχρόνως να είμαι και μια «σκύλα»! Από όλα τα καλά, εδώ ζώδιο Ταύρος! Έχω όλο το πακέτο, don’t worry.. αλλά πάνω από όλα νταρντανογυναίκα, γιατί μου αρέσουν πολύ οι λιχουδίτσες..!

Μυστήρια η ύπαρξή μου.. Ούτε εγώ δε με αντέχω! Θέλω να με ρίξω στο γκρεμό να τελειώνουμε, η σκοτεινή η πλευρά μου. Από την άλλη θέλω να πιάσω τη ζωή από τα μαλλιά και να απογειωθώ στο άπειρο και όπου με βγάλει. Διχασμένη προσωπικότητα με απίστευτες ανησυχίες, όμως!

Και σκέφτομαι και βασανίζομαι και αναρωτιέμαι, μα όταν ένας άντρας θέλει μια γυναίκα, γιατί δε κάνει εκείνο το ρημάδι το βήμα; Εντάξει, έχω μεγαλώσει αλλιώς, θέλω φλερτ, ματιές, χαμόγελα, πειράγματα, νάζι. Και εννοείται πως θα προτιμήσω τα δύσκολα, γιατί έτσι γουστάρω περισσότερο. Τα εύκολα μου είναι παντελώς αδιάφορα. Ανωμαλία;;; Τι να κάνω.. Βαριέμαι και εύκολα.. Πείτε μου τώρα εσείς;;; ωροσκόπος Αιγόκερως ή Υδροχόος;; Ούτε ένα χάρτη αστρολογικό δε μπορώ να βγάλω. Κάτι ξεκάθαρο. Μια έτσι και μια γιουβέτσι.. Γίνεται;;; Στη δική μου τη περίπτωση μπορεί να έχω και dna εξωγήινου!

Και σκέφτομαι και βασανίζομαι και πέφτω σε θλίψη μεγάλη. Τόσοι έρωτες πέρασαν από τη ζωή μου, τόσες αγάπες, τόση αγωνία, η καρδιά περίπατο, το στομάχι πέτρα, τι όμορφη λαχτάρα Θεέ μου.. Έρωτες βρε παιδιά. Αληθινοί έρωτες! Και τώρα τίποτα. Νέκρα! Βουβή η συνέχεια. Και φοβάμαι. Θα ερωτευτώ ξανά ή θα γίνω μια φαντασμένη και ονειροπαρμένη Ταυρίνα; Γιατί, ο έρωτας ούτε χρόνια κοιτά, ούτε κοινωνικό status, ούτε τι θα πει ο ένας και ο άλλος. Ο έρωτας είναι έρωτας! Δε κρύβεται σε καμία περίπτωση άλλωστε. Τον ζεις, νέτα σκέτα!

Μα εκείνα τα μάτια, εκείνα τα δυο μάτια, με λαχταρούσαν, με ποθούσαν, ζούσαν από τη δική μου την ενέργεια, από το χαμόγελό μου, τις κινήσεις μου, τη τσαχπινιά μου.. και μιλούσαν τόσο δυνατά, τόσο έντονα, τόσο μαγικά, που κάθε φορά αναρωτιέμαι, μήπως όλο αυτό το έχω ονειρευτεί και δεν υπάρχει πουθενά;

Έχω πέσει τόσο έξω;;; Μήπως ζω τις παραισθήσεις μου; Να πάω σε ένα γιατρό;

Και σκέφτομαι και βασανίζομαι και τρελαίνομαι ακόμα περισσότερο γιατί εγώ δίχως έρωτα.. δε μπορώ.. δε μπορώ.. Πεθαίνω.. I am dying my love.. 

καλό βράδυ..

magicfariel


πηγή φωτογραφίας pixabay free photos