καλησπέρα.. έχω τις μοναξιές μου.. και σκέφτομαι.. διάφορα.. και πέφτω στο κενό.. και αναρωτιέμαι, πόσα αν θες για να φτιάξεις ένα απωθημένο; Αυτοσαρκάζομαι, γιατί ουδείς τέλειος!
Και ξεκινάω το ταξίδι του παραλογισμού..
Το αν εκείνο και το αν το άλλο, με τρελαίνουν. Δεν υπάρχουν αν. Πρέπει να επιλέξεις. Ή εκείνο ή το άλλο. Ότι επιθυμεί η καρδιά σου. Ή ακόμα και η περίσταση. Βγήκε σωστό το προαίσθημα; Τότε πέτυχες διάνα. Δεν υπάρχει κανένα αν.
Όταν όμως η περίπτωση είναι λανθασμένη, τότε τα αν είναι περισσότερα και πολύ βασανιστικά. Τι αν; Τι σου λέει η καρδιά σου; Τι εκπέμπει το σώμα σου; Τότε το αν γίνεται ξανά επιλογή. Παίζεις, ρισκάρεις και ότι βγει!
Το αν δημιουργεί απωθημένα. Επιθυμίες ανεκπλήρωτες. Μπορεί και φαντασιώσεις. Είναι εκείνο το τρισκατάρατο αν που δηλητηριάζει τις σκέψεις, τις ψυχές, τις σχέσεις, είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος που τρυπώνει ύπουλα σε εποχές ευαίσθητες, σε στιγμές που εσύ έχεις αφήσει επίτηδες τη πόρτα ανοιχτή, γιατί κάτι δε σου αρέσει. Κάτι δε σου ταιριάζει. Σου τελείωσε βρε αδερφέ. Συμβαίνουν και αυτά ακόμα και στις καλύτερες τις οικογένειες.
Τα απωθημένα σκοτώνουν τη ψυχή! Μαυρίζουν το τοπίο, καρβουνιάζουν όλα, δεν υπάρχει ίχνος ελπίδας. Παρά η απογοήτευση, η λύπη και να σου, έρχεται και η κατάθλιψη.
Το αν όμως μπορεί να είναι μια ματιά. Μια φλογερή ματιά, που κρύβει πόθο, που κρύβει έναν έρωτα μεγάλο. Μια ματιά είναι αρκετή για χιλιάδες και λίγα λέω, αν! Μίλησαν τα μάτια. Το αιώνιο ύπουλο χτύπημα της μοίρας. Και εκεί τα αν σε βομβαρδίζουν, γιατί δε ρωτούν το τι και το πώς. Το χτύπημα της μοίρας, σε γονατίζει, σε τσακίζει και μετά σε τεστάρει. Έγινε καλός άνθρωπος; Ή παρέμεινες σκάρτος; Για αυτό τα παραμύθια ξεκινούν με το μια φορά και ένα καιρό.. και καταλήγουν με το happy end.. ή μόνο the end! Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή αυτή..
..ακόμα και αυτό που ζω τώρα.. αυτή τη στιγμή.. να χαρώ εγώ μοναξιές..
Γιατί να έχουμε απωθημένα; Δεν είχα ποτέ! Ένιωθα κάτι, χτυπούσα στο ψαχνό. Μου άρεσε κάτι το έλεγα, το έδειχνα, γιατί να χάσω χρόνο σε νάζια και αηδίες. Τρομάζει αυτό τους άντρες, αλλά είμαι Ταυρίνα με τα όλα μου. Ή γουστάρω ή δε γουστάρω. Ενδιάμεσα και μέτρια δεν υπάρχουν. Αν ποθήσω κάποιον θα του το δείξω. Πόσο μου αρέσει να φλερτάρω τους άντρες. Εντάξει έχω και εγώ ένα βίτσιο, μου αρέσουν οι δύσκολες οι περιπτώσεις, οι ζόρικες, γιατί είμαι βάσανο μεγάλο.
Ωραία όλα αυτά, να το ζήσουμε είναι το ζητούμενο. Έτσι έμαθα, έτσι μεγάλωσα, έτσι συνέχισα, γιατί να το βάλω κάτω τώρα; Γιατί να έχω απωθημένα, ενώ δεν είχα ποτέ; Άφησα το αν να με κυριεύσει. Γοητεύτηκα από εκείνο το αν. Μπορεί να έπεσα μέσα. Μπορεί και όχι. Τα αν είναι πλέον αμέτρητα. Έχουν ρουφήξει κάθε σταγόνα, έχω παραδώσει πνεύμα, όμως Επέλεξα. Διάλεξα. Αποφάσισα.
Πόσα αν ανέφερα ως τώρα; Αμέτρητα για ένα κείμενο τόσο δα μικρό. Μμμμ δε βρήκα τη λύση ακόμα. Πόσα αν τελικά χρειάζονται για να φτιάξεις ένα απωθημένο;
Για αυτό λέω..
Ζήσε το .. έστω για λίγο.. πάρε μια γεύση.. και μετά επέλεξε ξανά.. ποιος σε εμποδίζει;;; Δεν υπάρχουν άλλα αν.. είσαι ελεύθερος..
καλό βράδυ..
magicfariel
πηγή φωτογραφίας pixabay free photos
