σκούζει, γιατί δε της απαντά στα μηνύματα ο τύπος! Κράζει, έχει αρρωστήσει, γιατί δεν ανταποκρίνεται στο κάλεσμά της.. Ετών; 40!
Χαμογελώ.. ενώ εκείνη βγάζει καπνούς από τα αυτιά, γιατί σκέφτομαι τα βάσανά μου και τα βάσανα της άλλης της κοπελιάς που συνάντησα σήμερα και τα παράπονα της άλλης της κοπελιάς και σωτηρία δεν υπάρχει καμιά!
Ανικανοποίητες γυναίκες λέω, να όμως που συμβαίνει το ίδιο και με τους άντρες.. Όπου σταθώ και όπου βρεθώ, μόνο παράπονα ακούω και χωρισμούς. Επιβάλλεται μια επανεκκίνηση, γιατί;;; Ετών 40!
Και κυκλοφορώ, όσο μπορώ, γιατί ακόμα γουστάρω, όμως όχι όπως τότε. Έχω βαρύνει. Βαριέμαι. Δεν υπάρχει και κάτι το αξιόλογο εκεί έξω. Όμως όταν βρεθώ σε εκείνο το μπαρ, τα ξεχνάω όλα, χορεύω, πίνω, μεθώ, φλερτάρω με το σύμπαν όλο, κρατώ τη ζωή σφιχτά από τα μαλλιά και της λέω, τώρα εγώ κάνω κουμάντο.. !!! Εσύ τουμπεκί! Και είμαι ευτυχισμένη. Νιώθω δυνατή. Την επόμενη μέρα.. όμως.. το πτώμα μου.. και ετών 40! Πού είναι το σκοτάδι να κρυφτώ;;; Και αναρωτιέμαι, πόσο πια..
Φίλοι παιδικοί εμφανίζονται σα κομήτες από το πουθενά, που θυμίζουν πόσο όμορφη ήταν η ζωή κάποτε. Βόλτες, ταξίδια, χαμόγελα, έρωτες, ζαβολιές, τσαχπινιές, πόσα καμώματα; Τι περιπέτειες ήταν τούτες.. ;;; Οι πιο όμορφες αναμνήσεις.. Ζούσαμε κάθε μέρα και κάτι το διαφορετικό. Κάθε στιγμή μετρούσε, γιατί ήταν οι εποχές τέτοιες, ήταν η διάθεση του κόσμου, υπήρχε κάτι μαγικό στην ατμόσφαιρα. Προς τα πού απαγορεύεται; Φύγαμε!!!!
Σα να ακούω ακόμα τη φωνή της μητέρας μου, να λέει «.. εσύ παιδί μου δε θα ωριμάσεις ποτέ..»! Μα όλα είναι σχετικά στη ζωή αυτή.. Τι να της εξηγήσω και το πώς.. Οι εμπειρίες μας ωριμάζουν, τα πειράματα, το ρίσκο, γιατί αν δε πάθεις δε θα μάθεις.. Αχ μανούλα χτύπησα.. Πονώ.. χαχα!
Να πάω και λίγο πιο πίσω; Είμαστε εμείς που παίζαμε κάποτε στις αλάνες. Κρυφτό, κυνηγητό, τα μήλα, λάστιχο, σκαρφαλώναμε και στα δέντρα. Είτε για να φάμε κεράσια, είτε σύκα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μη γυρίσουμε με γρατζουνιές, μελανιές και αίματα πίσω. Κάναμε και ποδήλατο, δίχως χέρια! Με φαντάζεστε;;; χαχαχα.. εννοείται.. μέσα σε όλα το ξωτικό!
Αμέτρητες οι εμπειρίες. Γευτήκαμε πολλά. Κάποιοι βρήκαν το δρόμο τους. Κάποιοι ακόμα τον γυρεύουν. Και εγώ στην αναζήτηση είμαι. Από τη μια φοβάμαι, από την άλλη αγωνιώ. Τι υπάρχει εκεί πέρα βάθος, που δεν έχω ανακαλύψει ακόμα; Τι δεν έχω δοκιμάσει; Τι έκπληξη με περιμένει; Πότε θα ηρεμήσει η ψυχή μου;
Και έρχομαι στο σήμερα! Μας κοιτάζω και βλέπω, πως δεν έχουμε αλλάξει καθόλου. Είμαστε ίδιοι. Τα βάσανα μεν περισσότερα, αλλά ανήσυχοι όσο ποτέ; Μετά από ένα γάμο, ποιος έρωτας μπορεί να έρθει; Τι και αν κάποιοι έχουν το κάτι της παραπάνω; Κοιμόμαστε μονάχοι κάθε βράδυ και ονειρευόμαστε το πρίγκιπα ή τη πριγκίπισσα, γιατί έτσι μας έμαθαν.
Αχ και ο τύπος δε της απαντά..!
Αχ και ο τύπος δε μου απαντά..!
Αχ και μου λέει.. άντρες ..πεταμένα λεφτά..!
χαχαχα.. ετών 40 .. είμαστε και εμείς.. τα αιώνια παιδιά!
καληνύχτα!
magicfariel
πηγή φωτογραφίας pixabay free photos
