Σκέφτομαι τις ημέρες αυτές.. πόσο άδικο είναι να μη λαμβάνεις ποτέ μια απάντηση. Δεν έχει σημασία εαν είναι θετική ή αρνητική.
Αυτό δε το έχει μάθει ακόμα ο κόσμος..
Αναρωτιέμαι ο φόβος είναι αυτός που εξουσιάζει τη καρδιά; Τις σκέψεις; Τις επιθυμίες;
Η δειλία είναι αυτή που σε παρασέρνει; Η αμφιβολία, του αν θες ή δε θες;;
Μα, αυτός που κάνει την ερώτηση, θέλει κάτι να μάθει. Ένα νέο. Ένα συναίσθημα. Μια άποψη. Κάτι ψάχνει. Και η αλήθεια είναι πως δε μπήκε απο μόνος του στη διαδικασία αυτή. Κάποιος τον παρακίνησε, κάποιος τον ξεσήκωσε, μια ενέργεια, ναι εκείνη η ανεξήγητη, η μια και μοναδική ενέργεια..
Και τώρα έρχεσαι εσύ, εκείνη η ανέκφραστη ψυχή και απαντήσεις δε δίνεις. Γιατί; Τι είχες, τι έχασες! Ξέρεις κάτι που για κάποιον άλλον είναι πολύτιμο. Είναι θησαυρός. Και ας είναι αρνητική ή απαισιόδοξη η απάντησή σου. Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι στη ζωή αυτή.. Και οι χαρές και οι λύπες..
Γιατί αποφεύγεις, να εκφράσεις ελεύθερα τη γνώμη σου.. ;;; Τι φοβάσαι; Σε ξανά ρωτώ..
Μια αποδεκτή απάντηση είναι και αυτή..
"Μου αρέσουν τα λόγια σου, αλλά δεν αισθάνομαι το ίδιο!"
"Ωραίες οι απόψεις σου, αλλά εγώ τα βλέπω διαφορετικά.."
Είναι πολύ άσχημο να αιωρούνται λέξεις στον αέρα. Να υπάρχουν εκείνες οι σκέψεις τύπου what if;;
Απαντήσεις, φέρνουν τη γαλήνη σε όλες τις περιπτώσεις.. Γιατί εκεί ξέρεις.. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Επιλέγεις, το δρόμο σου.. ότι και αν σημαίνει αυτό..
Μια αποδεκτή απάντηση είναι και το δε γουστάρω.!
λέμε τώρα..
magicfariel
