Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2020

Γαλήνη της Ψυχής..

Και φτάνει μια μέρα που απλά παύεις να τρέχεις.. παύεις να αγχώνεσαι.. παύεις να λες το όνομά του! Μπορεί να αργήσει πολύ να έρθει αυτή η μέρα, να φαντάζει αδιανόητο στους ερωτευμένους της παρέας, όμως όταν ο έρωτας δεν είναι αμοιβαίος, ξεθωριάζει, οι δείκτες του ρολογιού δε χτυπούν άλλο πια..!

Ο έρωτας είναι ύπουλος! Τρυπώνει στο υποσυνείδητό μας και πιάνει δουλειά, μέχρι που σου δίνει μια και να σου ένας τυφώνας μέσα στη καρδιά! Ότι έχουμε κοροϊδέψει, ότι έχουμε απαρνηθεί, σε ότι έχουμε υψώσει ταμπέλες, έχει εμφανιστεί, πάντα σε μια άλλη μορφή για να μας θυμίσει πως ο έρωτας είναι το μοναδικό συναίσθημα που ισοπεδώνει τη λογική, καταρρίπτει τα ταμπού, γκρεμοτσακίζει τις ταμπέλες, γιατί είναι άνευ ορίων, πέρα κάθε λογικής.. Είναι απρόβλεπτος, ανέμελος, απερίσκεπτος και πολύ κακός!

Ο έρωτας σε κάνει να τρέχεις, να ονειρεύεσαι, να αναστενάζεις, να φαντάζεσαι όμορφα παραμυθάκια, να θες και να ξανά θες, απλά μόνο να τον συναντήσεις, να δεις τα μάτια του, να σου πει ένα γεια! Κάνεις χιλιόμετρα μόνο για ένα λεπτό! Δε το σκέφτεσαι καν, αφού όλο το σώμα σου φωνάζει, κλαίει και οδύρεται .. «Θέλω να τον δω»! Ένας έρωτας έχει διάρκεια, την οποία όμως τη καθορίζουν οι καρδιές! Το αμοιβαίο είναι η ιδανική περίπτωση, η απόρριψη είναι η πιο ξεκάθαρη απάντηση, όμως υπάρχει και μια άλλη κατάσταση ακόμα πιο μυστήρια, που τέλος δεν υπάρχει!

Τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια! Και όμως εμένα μου είπαν ψέματα! Με ξεγέλασαν! Με παρέσυραν σε ένα ερωτικό κυνήγι του θησαυρού όταν ο χάρτης, σχεδιάστηκε για να με παραπλανήσει! Δεν ήθελα να βρω διαμάντια και ρουμπίνια, ήθελα να βρω τον έρωτα και εκείνος όσο πλησίαζα κρυβόταν, εξαφανιζόταν με έδιωχνε μακριά.. Με έριξε σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, με άφησε να κολυμπήσω μόνη μου.. και όταν βγήκα στη στεριά, δεν ήταν πουθενά! Ήθελε να δει μέχρι πού θα φτάσω για εκείνον.. και έφτασα, θυσίασα ότι έπρεπε να θυσιάσω, αλλά στην όχθη απέναντι δεν ήταν ποτέ κανείς!

Μα αναρωτιόμουν.. τα μάτια του άλλα έλεγαν.. γιατί;;; Αιώνιο γιατί;;;

Ο έρωτας είναι δημιουργικός! Είναι και καταστροφικός! Εσύ διαλέγεις πώς θα αξιοποιήσεις τον πόνο αυτόν! Εγώ επέλεξα και τα δυο! Ή όλα ή τίποτα! Ή του ύψους ή του βάθους! Ένιωσα την απογείωση σε στιγμές που μόνο με κοιτούσε! Ένιωσα τη προσγείωση όταν ποτέ δε μου απαντούσε!

💭Μα γιατί μου γράπωσε τα χέρια και με τράβηξε όλη επάνω του εκείνη τη νύχτα;

💭Μα γιατί με έπιασε γλυκά από το χέρι και με ανέβασε στα σκαλοπάτια σα να ήμουν πριγκηπέσα;

💭Μα γιατί μου έκανε έρωτα με το μυαλό, σε στιγμές φανταστικές, δίχως καν να με αγγίξει;

💭Μα γιατί έκανε τη καρδιά μου να χτυπά τόσο δυνατά.. σα να ήθελε να δραπετεύσει μέσα από το σώμα μου;

Πόσα γιατί έχω, πόσες απορίες, πόσες σκέψεις, όνειρα, τόση ανησυχία, για να φτάσω στο σήμερα και να παραδώσω τα όπλα! Όχι άλλο πια.. Απαντήσεις δεν υπάρχουν.. Είναι ξεκάθαρο το όχι. Ίσως να ήταν στη φαντασία μου όλα αυτά.. Εκτίμησα λάθος! Έσφαλα!

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, ο άνθρωπος αυτός, κατοικεί μόνιμα μέσα στη καρδιά μου, κατάφερα να τον κλειδώσω στο πιο όμορφο δωμάτιο, των αναμνήσεων.

Πόσο δύσκολο είναι αυτό! Όμως φτάνει ο καιρός, που ακόμα και το πιο χαζό ποιηματάκι που θα πετύχεις μπροστά σου, θα σου αποκαλύψει την αλήθεια, τη πιο πικρή αλήθεια και θα σε βάλει σε άλλες σκέψεις! Τα κείμενα που λένε πως όταν ένας άντρας θέλει, θα βρει τον χρόνο και τον τρόπο για να είναι μαζί σου! Πόση σημασία τους δίνω τώρα πια; Εμφανίζονται συνέχεια μπροστά μου, με τσαντίζουν, με ενοχλούν, με πληγώνουν, όμως αν υποθέσουμε πως είναι σημάδια μαγικά από το σύμπαν, ε τότε έφτασε ο καιρός να σταματήσω να τα προσπερνάω και να τους δώσω λίγη προσοχή, γιατί ίσως να είναι οι απαντήσεις που γυρεύω χρόνια τώρα, απλά διαπιστώνω πως όταν αποδέχεσαι την αλήθεια, την απόρριψη, το δε γουστάρει βρε αδερφέ, τότε ηρεμείς! Ηρεμούν μαγικά οι σκέψεις σου, η ψυχή σου, λες δε θέλει! Που σημαίνει πως παύεις να τον γυρεύεις.. Δε θα τρέξεις άλλο πια.. Βάζεις μπροστά τη τακτική μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται.. Το γρήγορα είναι σχετικό, όμως έχει αποτέλεσμα. Ξεχνάς.. ξεθωριάζουν οι σπίθες.. Ξεθωριάζει το ψέμα στη δική μου τη περίπτωση.. 

Και ενώ γνωρίζεις πού είναι, ποιες ώρες, επιλέγεις να μη τρέξεις, γιατί κουράστηκες, μεγάλωσες, έχεις γίνει άλλος άνθρωπος τώρα πια, πιο σκληρός, πιο ρεαλιστής, απομακρύνθηκες από τον έρωτα.. Βοήθησαν οι πάντες σε αυτό, αλλά και τα εμπόδια είναι μαγικά σημάδια του σύμπαντος. Σου λένε, πόσο ακόμα; Υπάρχει λόγος; Αν ήταν είχε τόσες ευκαιρίες για να ανταποδώσει τον έρωτά σου.. Του απέδειξες με κάθε τρόπο πως θα τον αγαπάς για πάντα.. Και εκείνος προτίμησε να μη πιστέψει.. Πόσο πια;

Και όσο ο καιρός περνά διαπιστώνω το άσπρο και το μαύρο στη σχέση αυτή, στη γνωριμία αυτή, κανέναν σύμπαν δε θέλει να υπάρξει συνέχεια, μια πρόκληση πολύ μεγάλη, όμως το παιχνίδι κούρασε.. έφτασε ο καιρός να ξεκουραστώ.. Να αφήσω τη ζωή να με παρασύρει κάπου μακριά.. να πάψω να αντιστέκομαι .. να ανακαλύψω το από εδώ και πέρα.. με γαλήνη στη ψυχή.. Να κοιμάμαι όμορφα τα βράδια..
Και κάπως έτσι φτάνει κανείς στο γνωστό απόλυτο ξενέρωμα.. Τα συναισθήματα δε φεύγουν, ηρεμούν.. ο ενθουσιασμός εξαφανίζεται.. προτιμάς την ηρεμία σου.. Γνωρίζεις πλέον, πως μια τυχαία συνάντηση μόνο κακό μπορεί να κάνει στη ψυχή σου, να σου προκαλέσει μια αναστάτωση άνευ λόγου και αιτίας.. να σου ξεθάψει τόσες ανεκπλήρωτες επιθυμίες, για το τίποτα! Όταν επιλέγεις να προστατέψεις τον εαυτό σου, να του μιλήσεις γλυκά και να του πεις.. γιατί θες να βασανιστείς;; Τι θα κερδίσεις;; Και του απαντάς .. ναι έχεις δίκιο.. και το εννοείς.. τότε έχεις φτάσει στο τέλος.. Game over!

Γαλήνη της ψυχής..

magicfariel

Φωτογραφία από JL G από το Pixabay