Αιώνια απορία, προσπαθώ να τη λύσω, αλλά ανήκει και αυτή στα ανεξήγητα!
Θα μιλήσω στον
ενικό. Σα να αναφέρομαι σε μια δική μου περίπτωση. Όμως ας υποθέσουμε πως είναι ένα παράδειγμα. Αληθινό μεν, που ανήκει φυσικά στο παρελθόν. Σαν εμπειρία, πάνω κάτω όλοι την έχουμε ζήσει, ιδιαίτερα εμείς, τα άτομα που δε κόβουμε εύκολα παρτίδες με το παρελθόν και είμαστε και υπερ ευαίσθητα μπορώ να πω..
Γιατί όταν σε ήθελα και σε αγαπούσα με πάθος, εσύ μου γυρνούσες τη πλάτη;
Γιατί όταν σε κοιτούσα στα μάτια εσύ κοιτούσες πίσω το ίδιο, αλλά δεν έλεγες ούτε μια κουβέντα;
Γιατί όταν αποζητούσα τη παρέα σου, εσύ προτιμούσες τη παρέα κάποιας άλλης;
Γιατί τόσα ψέματα, ενώ μπορούσες απο την αρχή να είχες πει την αλήθεια και να είχες φύγει;;
Γιατί ήθελες να κοιμάσαι και με εμένα και με εκείνη και με τις άλλες; Δε σου ήμουν αρκετή;;
Γιατί ενώ σε χώριζα, εσύ γυρνούσες και έλεγες πως θα αλλάξεις; Το ζητούμενο ποτέ δεν ήταν αυτό. Έπρεπε να ψάξεις καλύτερα τη καρδιά σου. Και δε το έκανες;
Και υπάρχουν αμέτρητα "Γιατί;" αλλά το πιάσαμε όλοι το νόημα νομίζω.
Και περνάει καιρός, να απαντηθούν όλα αυτά τα γιατί, αφού πρέπει πρώτα να κλάψω, μετά να μείνω μόνη και να σκεφτώ και πάντα με τη βοήθεια των πολύ καλών των φίλων, να ξεπεταχτώ μέσα απο τις στάχτες μου, να βγω έξω και να κυκλοφορήσω πιο ουσιαστικά, να γίνω πιο κοινωνική και ανοιχτή σε ότι μου αρέσει..
Έχω ξεκινήσει και περνάω καλά. Δε σε σκέφτομαι πια. Συνειδητοποιώ πως δε με αγάπησες, δεν ήσουν ειλικρινής, ήσουν εγωιστής και παρτάκιας και τελικά όχι, δεν είσαι ο άντρας της ζωής μου. Υπάρχει κάτι καλύτερο για εμένα εκεί έξω. με λιγότερα "Γιατί;" και περισσότερα "Σ'Αγαπώ"!
Χαμογελώ, περνάω καλά, γνώρισα και κάποιον. Δε με ενθουσιάζει και τόσο, αλλά για να περνάω την ώρα μου κάπως χαρωπά, είναι μια χαρά. Κλείνει τη πληγή σου, καλύτερα. Όχι δεν είμαι για σχέση. Αρκετά βασανίστηκα. Τώρα απολαμβάνω την ελευθερία μου. Είμαι καλά. Χαρούμενη. Ήρεμη. Και παίζω μπάλα έτσι όπως θέλω.
Και εμφανίζεσαι Εσύ! Η πληγή! Ο άντρας που έκανα πόσα χρόνια να ξεπεράσω, να ξεχάσω, να βγάλω απο το μυαλό. Εντάξει, μπορεί να είναι και μήνες, δεν έχει σημασία. Το βασάνι θα είναι πάντα το ίδιο. Έμαθες πως περνάω καλά. Πως σε ξέχασα. Πως βρήκα κάτι καλύτερο. Πως χαμογελώ. Τι πίστευες; Μετά απο σένα το χάος;;; Χα χα χα ας γελάσω..
Όμως όχι, μπορεί και να κλάψω, γιατί μου έφερες το χάος, εμφανίστηκες. Να μου πεις τι;;; Πως σου έλειψα; Πως θες να μου κάνεις έρωτα; Πως έκανες λάθος; Μήπως είμαι η γυναίκα της ζωής σου;;
Σε ξεπέρασα και εμφανίστηκες! Αυτό έγινε! Νόμος η φάση. Συμβαίνει πάντα!
Και πρέπει τώρα, να βρω τη δύναμη, το κουράγιο, να αντιμετωπίσω Εσένα που με πλήγωσες τόσο..
Γιατί κάθε φορά συμβαίνει το ίδιο;;; Γιατί πρέπει να χάσεις κάποιον για να τον εκτιμήσεις περισσότερο; Γιατί το timing δεν είναι ποτέ σωστό;;;
Και κλείνω με ένα "Γιατί;" .. αφού απαντήσεις δεν υπάρχουν..
magicfariel
Φωτογραφία από Nika Akin από το Pixabay
