«Αφόρητα» σε νοσταλγώ!

Και είναι κάποιες φορές, που όσο καλά και αν είσαι, κάποια στιγμή θα νιώσεις εκείνο το βάρος στην καρδιά, το μυαλό σου θα ταξιδέψει κάπου μακριά, πάντα υπάρχει κάτι εκεί έξω, που μας πονά, συναίσθημα που ποτέ δε φεύγει.. 

Αντιθέτως ζει και βασιλεύει και κάποιες φορές θεριεύει, γίνεται ασυγκράτητο, ξυπνά το αγρίμι! Εκείνο που κοίμισες με το ζόρι, που το έθαψες αναγκαστικά, παράξενο το συναίσθημα, η αλήθεια είναι. Υπάρχει σε όλες τις ψυχές.. μεταξύ μας, όλοι έχουμε ένα τέτοιο μυστικό, έναν έρωτα, μια αγάπη, ένα πάθος, κάτι που φέρνει πόνο σε κάθε σκέψη.. Αυτή που περνάει βολίδα και λες τι έγινε τώρα; Υπάρχει λόγος; Και ο πόνος στο στήθος γίνεται πιο έντονος, γιατί δεν μπορείς να κρυφτείς από την αλήθεια. Ξέρεις..

Αφόρητα σε νοσταλγώ.. θέλω να σε δω, να σου μιλήσω, να χαθώ στα μάτια σου, να νιώσω την αύρα σου, να αφεθώ στη μαγική σου την ενέργεια, να νιώσω τη φλόγα του έρωτα να με καίει από πάνω μέχρι κάτω. Τη δική σου φλόγα που πηγάζει μέσα από παγετούς και ψηλά αδιαπέραστα τείχη! Πόσο μου αρέσει να σε παρατηρώ, όταν περπατάς, όταν μιλάς, όταν παίζεις με τα μάτια σου, πόσο δε με ξεγελάς, πόσο καταλαβαίνω τη χαρά σου, την ευτυχία σου, την τσαντίλα και τη ζοχάδα σου, είσαι πανέμορφος σε κάθε περίπτωση.. Bad boy! Δε θα ήθελα να ήσουν άλλωστε κάποιος άλλος..

Αφόρητα σε νοσταλγώ.. όμως θα αδιαφορήσω, γιατί είπα πως για πρώτη φορά πως θα ανταποδώσω στο αμοιβαίο, που ποτέ δεν υπήρχε και ούτε θα υπάρξει, η αποχώρηση από το παιχνίδι σου, η μοναδική επιλογή. Σε όλες τις σχέσεις δίνεις και παίρνεις και εσύ μόνο παίρνεις και αποζητάς την αγάπη, το θαυμασμό, μια καλή κουβέντα, αλλά πίσω τίποτα δε δίνεις, σε νοιάζει μόνο η δική σου η χαρά, των άλλων ας πάει στα τσακίδια. Bad boy, μου άρεσες έτσι πριν χρόνια, όχι άλλο πια, γιατί όταν τα χρονιά φεύγουν και διαπιστώνεις με έκπληξη τους απομείναντες, τότε μιλάμε για σχέσεις ζωής.. Τρομαχτικό για την αέρινη ύπαρξή σου, όμως τέτοιες σχέσεις θέλουν αγάπη.. Πόσο να σε αγαπήσω άλλο μονόπλευρα; Πόσο; Ίσως και να πάρω έπαθλο .. αστερόσκονης.. you know what I mean!? 

Αφόρητα σε νοσταλγώ.. και μόλις φτάσω πάτο, μόλις νιώσω το απόλυτο βάρος σε όλη μου την ύπαρξη.. μόλις εξαντλήσω κάθε λογικό επιχείρημα να αδιαφορήσω για τα συναισθήματά μου, για τις επιθυμίες μου, να πω «όχι» δε με νοιάζει, δε θα σε ψάξω, δε θα φτιάξω καμία γέφυρα επικοινωνίας, γκρεμίσματα και ανεμοσκορπίσματα του bad boy! Λογική, έρωτας, αγάπη, θυμός, παράπονα, εγωισμός, όλα μέσα σε ένα καζάνι που βράζει.. τη δική μου την καρδιά.. μονόπλευρη η ανησυχία, ή όχι; Τόσο έντονα; Ξαφνικά; Μα μόλις.. λίγο πριν πέσω σε μαρασμό.. εμφανίζεσαι.. Όχι για εμένα.. Απλά εμφανίζεσαι.. Δείχνεις πως υπάρχεις.. 

Αφόρητα σε νοσταλγώ..

είπα να αφήσω αυτά τα λόγια εδώ..

και αν βρεθείς στα μέρη μου..

νιώσε όσα νιώθω και εγώ! 

magicfariel 🎕

Φωτογραφία από Nanne Tiggelman από το Pixabay