μεγαλύτερους φόβους του ανθρώπου, είναι η μοναξιά! Μυστήρια η κατάσταση αυτή, συμβαίνει σε όλους μας και είναι πλέον καθημερινό γεγονός.
Δεν έχει σημασία αν έχουμε παρέα ή όχι, το θέμα είναι το πού βρίσκεται το μυαλό και η καρδιά. Αν είναι όλα στη θέση τους, τότε έχουμε το τέλειο. Αν όμως όχι, τότε κάποιος βασανίζεται, σωστά;
Και φτιάχνουμε σχέσεις, γνωρίζουμε κόσμο, γεμίζουν οι ατζέντες από ονόματα και τηλέφωνα και όσο περνούν τα χρόνια, είναι όλοι άγνωστοι, αδιάφοροι και τι να λέμε τώρα. Δυο, τρεις έχουν απομείνει και είναι εκείνοι που θα γεράσουμε μαζί. Και μπορώ να το μοιρολογήσω το θέμα, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο..
Όσο είμαστε νέοι και ωραίοι και τα μυαλά στα κάγκελα, η μοναξιά δεν υπήρχε, παρά μόνο τις ώρες του ύπνου. Τώρα που μεγαλώσαμε, άλλαξε το σκηνικό και η μοναξιά τελικά έγινε η καλύτερη παρέα σχεδόν σε όλους. Κλειστήκαμε στους εαυτούς μας, γιατί είναι η εποχή τέτοια. Πόση εμπιστοσύνη να δώσεις και πόση απογοήτευση να βιώσεις πια;
Διαβάζω διάφορα στο fb και αυτό που μου αρέσει πολύ, είναι .. το «..Αν δε σου αρέσει η ζωή σου, κουνήσου, δεν είσαι δέντρο..» και αυτό έκανα, πόσο δύσκολο είναι, αλλά όχι ακατόρθωτο. Επίπονο, αλλά ο χρόνος γιατρεύει όλες τις ψυχές.. Κουνήθηκα, γιατί δεν είμαι δέντρο. Έκοψα τις ρίζες. Δε πειράζει, μπορώ να μεταφυτευτώ κάπου αλλού, ίσως πιο ωραία. Αν δε ρισκάρεις δε θα μάθεις ποτέ. Το πιστεύω αυτό, το πράττω και χτυπώ το κεφάλι μου, αιώνες τώρα! Χαχα.. αλλά όχι δε το βάζω κάτω.. η Ταυρίνα!
Πόση μοναξιά μπορείς να βιώσεις μέσα σε μια σχέση; Τραγικό; Ποια η έννοια λοιπόν, όταν δεν περνάς καλά με το σύντροφό σου; Αν δεν υπάρχει επικοινωνία. Επαφή εγκεφαλική, ρε παιδί μου. Λατρεμένο παιχνίδι, αλλά όταν τα μάτια μιλούν, προσκυνάει το σώμα όλο. Αν λείπει αυτό, ποιος ο λόγος να είμαι με κάποιον, όταν είμαι μόνη.. παρέα με τις σκέψεις μου.. Ποιος;
Συνήθειες, μικρές καθημερινές, που μας βάζουν στη λούμπα της συντροφικότητας. Που πιστεύουμε πως είναι ωραία να έχουμε έναν άνθρωπο, να μας φροντίζει. Γιατί εκεί καταλήγει το θέμα. Ποιος θα περιποιηθεί τον άλλον περισσότερο και με πόση αγάπη. Φανταστικό και ονειρεμένο το βρίσκω, τι πιο όμορφο όταν κάποιος σε αγαπά. Συμβαίνει όμως στα αλήθεια, ή έπαψε και αυτό; Πόση μοναξιά Θεέ μου..!
Και περνάει ο καιρός και διαπιστώνεις πως είσαι και πολύ μόνος. Μιλάς με τον εαυτό σου, αντιμετωπίζεις τα θέματά σου μόνος, κάνεις αυτά που σου αρέσουν μόνος και κλονίζεσαι μια ωραία μέρα, γιατί δε βρίσκεις το λόγο της συντροφικότητας.. Η μαγεία χάθηκε..!
Και κάπως έτσι, η Ταυρίνα είναι μόνη και έρημη πολύ καιρό τώρα. Κάποιος μου είπε πως «.. πρέπει να μάθεις να περνάς καλά και μόνη σου..» Πόσο σωστό το βρίσκω. Και το πάλεψα πολύ. Δεν είναι εύκολο, ζόρικο το βρίσκω, όμως είναι τέλειο το αποτέλεσμα.
Είμαι μόνη μου, όμως είμαι ελεύθερη! Είμαι μόνη μου και γράφω τα τρελά μου, ακούω μουσική, μαγειρεύω, φυτεύω λουλούδια, πόσο δημιουργική με βρίσκω.. Ηρεμία στις σκέψεις, ηρεμία στο σπίτι, ηρεμία στη ψυχή.. Απολαμβάνω τη κάθε στιγμή γιατί είναι ανεκτίμητη.. Είμαι μόνη να κοιμηθώ ότι ώρα θέλω, να ξυπνήσω ότι ώρα θέλω, να πάω βόλτα όποτε το έχω ανάγκη, να ξενυχτίσω μέχρι το πρωί, έτσι επειδή! Ναι, είμαι πολύ μόνη, γνωρίζω όμως τον εαυτό μου ξανά από την αρχή.
Είμαι μια πολύ παράξενη γυναίκα. Και μόνο ένας παράξενος άντρας μπορεί να με αλλάξει.. Ένας μοναχικός τύπος προφανώς.. Εκείνος που έχει μάθει να απολαμβάνει τη μοναξιά του.. Γιατί μόνο τότε θα μπορέσει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες μου.. εκείνες που ποτέ κανείς δεν έχει ανακαλύψει..!
Προς το παρόν.. απολαμβάνω τη μοναξιά μου.. και νιώθω πολύ ωραία.. Έχω παρέα τη μουσική.. το ταξίδι μου..
καλό βράδυ..
magicfariel
πηγή φωτογραφίας pixabay free photos
