μην και χύσεις κανά δάκρυ!
Ο τελευταίος σου σταθμός,
είναι τα λόγια τούτα,
είναι τα λόγια τούτα,
από εκείνα που ακόμα σου ανάβουνε φωτιές,
να σε βλέπω, μια χαμογελάς και μια μου κάνεις μούτρα!
Τόσα λόγια αγάπης, πάθους, θυμού,
κάποτε τα έγραψα για εσένα,
μένουν στα χρόνια όμως τα γραπτά,
κάποτε τα έγραψα για εσένα,
μένουν στα χρόνια όμως τα γραπτά,
είναι πολλά τα ρημάδια τα συναισθήματα..
όλα μαζεμένα σε ένα!
Ο τελευταίος σου σταθμός,
είναι η αγκαλιά μου,
Που είναι η πιο θερμή,
όπως και τα φιλιά μου!
είναι η αγκαλιά μου,
Που είναι η πιο θερμή,
όπως και τα φιλιά μου!
Ταξίδεψες σε τόσες ξένες αγκαλιές,
φιλοξενήθηκες σε ανούσιες φωλιές,
γύρεψες το παραμύθι σε υπάρξεις «τρομαχτικές»,
και πάλι ξέφυγες! Τυχερός δε λες;
φιλοξενήθηκες σε ανούσιες φωλιές,
γύρεψες το παραμύθι σε υπάρξεις «τρομαχτικές»,
και πάλι ξέφυγες! Τυχερός δε λες;
Μα όπου και αν βρεθείς,
κάτι γυρεύεις εκεί στο παραπέρα,
ίσως τον τελευταίο σου σταθμό,
μήπως τα μάτια σου ψάχνουν εμένα;
ίσως τον τελευταίο σου σταθμό,
μήπως τα μάτια σου ψάχνουν εμένα;
Ο τελευταίος σου σταθμός,
είναι η Αγάπη!
Αυτή που στα μάτια μου πάντα έβλεπες,
και ας λίγο πριν, για σένα είχα χύσει μαύρο δάκρυ..
Ο τελευταίος σου σταθμός..
magicfariel
Φωτογραφία από Eva Michálková από το Pixabay