Όταν είσαι μόνος και μπαίνεις στο σπίτι σου και αφήνεις τα κλειδιά σου.. να εκεί..
Είναι άδειο, κρύο, μοναχικό και έχεις παρέα
τον εαυτό σου. Κοιτάζεις απο το παράθυρο, ναι το γαλάζιο της θάλασσας.. Χαμογελάς, γιατί νιώθεις ωραία. Όμορφα. Γαληνεύει η ψυχή σου.. Αλλά μόλις κάνεις πως κοιτάς αλλού, αλλάζεις διάθεση, φεύγει το χαμόγελο, είσαι μόνος.
Πέτα τη μάσκα. Δε σε βλέπει κανείς. Μπορείς να είσαι ο εαυτός σου. Να ντυθείς όπως θες, να ακούσεις όποια μουσική σου αρέσει, να αράξεις όπου θες, όπως θες, ακόμα και γυμνός μπορεί να είσαι, γιατί έτσι σου κάνει κέφι.. Ποιος θα σε κρίνει; Κανείς! Βγάλε τα προσωπεία που φοράς..
Δείχνεις πως είσαι σκληρός, ενώ δεν είσαι. Κάνεις πως είσαι κακός, ενώ κρύβεις καλό. Έχεις τον αέρα του γόη, του ελεύθερου και ωραίου, του ανεξάρτητου, του άντρα ναι με τα όλα του, αλλά αποζητάς μια συντροφιά, μια καλή κουβέντα, ένα χάδι. Και όχι ας μη το πληρώσεις αυτό. Δεν εξαγοράζονται τα πάντα στη ζωή αυτή.. Η αγάπη, είναι συναίσθημα. Ας σου το προσφέρει κάποια γιατί το αξίζεις.. για αυτό που είσαι..
Ποιος είσαι άραγε;;;
Γιατί καταπιέζεις έτσι τον εαυτό σου; Αφού φλέγεσαι μέσα σου, γιατί τόσο ψύχος; Τι είναι αυτό που σε εμποδίζει; Η πραγματικότητα; Ποια είναι αυτή; Εμείς τη φτιάχνουμε. Εγώ και εσύ.. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να μάθεις ποιος είσαι; Τι σου αρέσει; Ποιος ο σκοπός σου στη ζωή αυτή..
Έλα κλείσε τα μάτια. Είσαι μόνος.. Δε σε βλέπει κανείς.. Άκουσε ένα ωραίο τραγούδι.. θα σου το αφιερώσω σε λίγο.. τι σκέφτεσαι; Τι θα ήθελες περισσότερο για τον εαυτό σου; Πού βρίσκεσαι; Είσαι ακόμα μόνος; Ή είμαι και εγώ κάπου εκεί, να σου μιλώ γλυκά και να σε νανουρίζω.. έτσι όπως πάντα ήθελες;;
Σκέψου.. ποιος άραγε είσαι;
magicfariel
