βλέπω εσένα, μια πεταλούδα..
Λάμπεις, έχεις τα χρώματα, που κανείς άλλος δεν έχει και με κοιτάζεις, σα να μου λες, «Πού πας; .. Υπάρχει ελπίδα ακόμα!» Σε κοιτώ και χαμογελώ, γιατί και εγώ κάπου κατά βάθος, νιώθω το ίδιο και φαίνεται, αφού μου έχει απομείνει και εμένα εκείνο το τελευταίο το χρώμα, το κόκκινο, του πόθου, της καρδιάς και της αγάπης..!
Από την άλλη υπάρχει εκείνο το ρολόι, να μου θυμίζει ότι ο χρόνος τελειώνει, πρέπει να βιαστώ, να αποφασίσω, θα μείνω πίσω να το παλέψω, ή θα δραπετεύσω με εκείνο το αερόστατο που πετά εκεί ψηλά?
Μια περιπέτεια είναι όλα, τίποτα άλλο! Κάτι θα πετύχει και κάτι όχι! Το σίγουρο όμως είναι, ότι μένει μια εμπειρία, ανεπανάληπτη, μοναδική με συναισθήματα που θα τα νιώσει αυτός που θα ρισκάρει, αυτός που θα παλέψει με θάρρος, ακόμα και το γκρίζο της πόλης, γιατί εκεί στο τέρμα βάθος, υπάρχει ο ήλιος, το φως του, η ζεστασιά του, όλα έτοιμα να μας αγκαλιάσουν. Τόσο απλά..
Άρα θα μείνω.. και θα το παλέψω.. για ακόμα μια φορά.. !@
Καλό Βράδυ, ξωτικούλια μου..
